tak więc instytucjonalności wycofali się z tej normy. W założeniu ekonomii podstawowym przedmiotem badań instytucjonalności wykonują transakcje, a nie towar.
Wymaganym przejawem, staje się więc kwestia wymiany i koordynacji. W wyznaczonym układzie instytucjonalnym następuje problem wymiany, który nie jest obojętny dla szeroko pojmowanych kosztów transakcji. Skuteczność rynku dyktują koszty transakcji oraz instytucje. Zważywszy na ten fakt powinniśmy zauważyć, iż to instytucje, a w dużej mierze system prawny i jego wpływ na działanie systemu ekonomicznego powinny być obiektem oceny ekonomii.
Nie można przypisywać znaczenia rynku tylko jako mechanizmu rynkowego, który reprezentuje krzywe popytu i podaży ponieważ, rynek odgrywa bardzo ważną rolę – jest wszechstronnym kolektywem instytucji, a co za tym idzie, związany jest także ze złożoną grupą reguł gry, które w pewnej partii są uwarunkowaniami przebiegu gry i wykluczenie tych przepisów wywołałoby sytuację zmiany zasad samej gry. Państwo ze swoimi filiami specjalizującymi się wdrażaniem reguł, które są za przestrzeganiem ich w tej rozgrywce. Dokonując oceny rynkowej mamy za zadanie posiadać informacje, iż należy także dokonać oceny wielu jego poziomów, których trzon budują tradycje i zwyczaje. „Drugi szczebel tworzy środowisko instytucjonalne, zawierające politykę, normy prawne i biurokrację. Trzeci poziom należy do struktur organizacyjnych, decydujących o przebiegu rozgrywek rynkowych, czwarty rozumiany jest jako alokacja zbiorów, reprezentowana przez popyt i podaż na dane dobro. Dzięki trzem pierwszym poziomom budują się warunki decydujące o alokacji zasobów, które wyjaśniają postępowanie gospodarcze ludzi, kształtując najważniejszy przedmiot budzący duże zainteresowanie ze strony instytucjonalistów, kiedy przedmiotem zainteresowania najważniejszego strumienia ekonomii jest poziom czwarty, który jest związany bezpośrednio z alokacją zasobów”.